Vrijwilligerswerk doen in het buitenland is een geweldige combinatie van mensen helpen, een cultuur leren kennen en mooie uitstapjes maken. Zo heb ik gewerkt met verstandelijk gehandicapten in een tehuis in Cuzco, Peru. Dagelijks liep ik in een kwartiertje naar mijn werk en passeerde daarbij het straat’restaurant’: mensen zitten op de stoeprand hun ontbijt of lunch te eten. De verkopers zitten ernaast met een grote mand bedekt met de typisch Peruaanse draagdoek en prijzen hun waren aan.
Op het werk aangekomen klop ik op de poortdeur en één van de bewoners doet open. De jongste kinderen staan klaar om naar school te gaan, de overigen zitten in een rolstoel en breng ik naar de therapieruimte. Met zijn tweeën tillen we hen één voor één op de bedden. Marilou is de enige die kan lopen en praten, ze begroet me met een vrolijk “amiga!” en een dikke knuffel. Lucho kan ook lopen, maar heeft zo zijn eigen manier van communiceren. De voorwerpen die hij aanwijst mag ik benoemen en een nieuw woord maakt hem helemaal enthousiast. Ruth heeft de grootste glimlach, Gabriel zingt mee met de muziek, Zoila knuffelt haar pop, Juan Daniel kijkt graag naar zijn spiegelbeeld. Zo heeft iedereen zijn eigen, unieke persoonlijkheid en ik vind het een voorrecht dat ik hen mocht leren kennen.
De twee maanden zijn voorbij gevlogen en ik heb veel van het land gezien tijdens mijn vrije weekenden
Naast het geven van aandacht en liefde, heb ik in de eerste week geleerd om fysiotherapie oefeningen met de jongeren te doen, zodat hun armen en benen soepel blijven. Tegen lunchtijd worden de bewoners weer in de rolstoel getild en naar de gemeenschappelijke ruimte gebracht. Ruth en Zoila waren mijn favorieten met eten geven, want grapjes maken hoorde daar helemaal bij. We hadden de grootste lol samen, als ik uitdagend het eten aan de ander voorhield of het gezicht onder de slap verstopte. Na het eten hielp ik nog even met de afwas om vervolgens zelf te gaan lunchen in mijn gastgezin. ’s Middags kwam ik nog even terug om te spelen met de kinderen of een stukje te wandelen met de rolstoelers. Waarna er weer geholpen werd met de maaltijd en de afwas. Het vrijwilligerswerk gaf mij erg veel voldoening, want het zijn de kleine dingen die verschil maken en als ik die ander zie genieten dan word ik zelf ook helemaal blij.
De twee maanden zijn voorbij gevlogen en ik heb veel van het land gezien tijdens mijn vrije weekenden. Zo was Machu Picchu erg indrukwekkend! Ook zag ik andere ruïnes gebouwd door de Inka’s, interessant om te horen hoe dat in zijn werk ging. Qua natuur is Peru werkelijk schitterend, zoals een bergmeer op 5000 meter hoogte en een berg met verschillende kleuren. Cuzco zelf is een gezellige, levendige stad waar veel te zien en te beleven is. Er zijn veel kerken, musea en souvenirwinkeltjes. Op zondag hijst men de vlag en het centrale plein wordt omringt door militairen. Op andere dagen is er muziek en volksdans te bewonderen. Het enige vervelende is dat je voortdurend wordt aangesproken door verkopers, 10 minuutjes lopen en je bent al 20 keer gevraagd of je een massage wilt. Ik woonde in een gastgezin een kwartiertje met de bus van het centrum. Reizen met de bus was in het begin een heel avontuur. Zo hebben bushaltes namen, maar staan die nergens vermeld, wel roept er iemand de naam van de halte. Deze persoon staat bij de deur en geef je bij het uitstappen omgerekend 20 eurocent. Tijdens de spits puilt de bus uit en sta je twee rijen dik in het gangpad, wat het uitstappen belemmerd.
Mijn gastgezin was fantastisch, elke dag kreeg ik een typisch Peruaans gerecht voorgeschoteld. Ik had mijn eigen slaapkamer en badkamer. Bovendien hadden we leuke gesprekken en mocht ik ze zelfs wat Nederlands leren.
Alles bij elkaar heb ik dus erg genoten van deze reis en kan ik het iedereen aanraden!!!
Wil je graag meer informatie over vrijwilligersprojecten in Peru kijk dan hier: https://www.vrijwilligwereldwijd.nl/vrijwilligerswerk-peru/