Mijn tijd in Tanzania

11 juli was het zover, mijn reis naar Tanzania kon eindelijk beginnen. De tweede dag mocht ik al direct het drukke leven van Dar Es Salaam ervaren. Waar vanuit ik met de bus naar Ilula Masukanzi zou vertrekken, nog niet wetend dat dit na vijf weken mijn “second home” zou zijn. Bij aankomst werd ik heel lief ontvangen, er werd gezongen, gedanst en er werden knuffels uitgedeeld. Niemand is te beroerd om je vragen te beantwoorden of je te helpen, waardoor ik me al snel op me plek voelde.

Ik had aangegeven bij meerdere projecten wel te willen helpen. Waaronder het foster family program en het sponsor program. Het was indrukkwekkend om families te bezoeken en te zien hoe ze daar leven, we gingen bij de families langs om te kijken of ze bijvoorbeeld een bed of matras nodig hadden en om te vragen hoe het ging met de kinderen, in het bijzonder de pleegkinderen. We hebben opgeschreven wat de families nodig hebben en dat wordt later in het jaar gebracht. Het is mooi om te zien dat deze families de kinderen willen opvangen en liefdevol verzorgen. Tijdens het bezoeken van scholen waar de kinderen die gesponsord worden opzitten, mochten we wederom door het mooie Tanzaniaanse landschap rijden. We gaven de kinderen schriften, pennen en schoenen en we hebben foto’s gemaakt om op te sturen naar de sponsors.

Tijdens het helpen bij deze twee projecten heb ik mogen bewonderen hoe mensen wonen, naar school gaan en leven. Maar samen met drie andere vrijwilligers heb ik ook nog mogen ervaren hoe een dag in een Tanzaniaanse familie is. We hebben samen gekookt, water gehaald en heerlijk gegeten. Tijdens het eten hadden we een mooi gesprek met de familie dat me erg is bijgebleven.

maar ik kan wel zeggen dat het een reis is geworden om nooit te vergeten!
Ik vraag me dan ook niet af of ik terug ga, maar wanneer ik terug kan.

Daarnaast heb ik gewerkt in het weeshuis, de tuin en de bibliotheek, heb ik bedden vernist, geholpen met het maken van de posters voor de youtube studio, geholpen met het bedenken en maken van een systeem om handen te wassen en we zijn een keer naar een dorpje geweest om te helpen met het maken van een tuin waarbij er minder water nodig is. Ook mocht ik een aantal keer mee naar de scouts, dit was op scholen in de buurt, de scouts kregen les, we speelden spelletjes, dansten en zongen. Ik vind het erg leuk dat ik bij zoveel verschillende projecten heb mogen helpen.

Naast het helpen bij de projecten was er ook veel tijd om met de meiden en de andere vrijwilligers op te trekken, dit was altijd erg gezellig. Na schooltijd vaak even met de jongere meiden spelen en ’s avonds na het eten gezellig afwassen met de oudere meiden. Op zondag ben ik een aantal keer mee geweest naar de kerk, daar gingen we dan met zijn allen naar toe. Ook hebben Job, Giulia, twee andere vrijwilligers, en ik de oudere meiden een dagje meegenomen na Iringa, “town”.

We hebben de Masai markt bezocht en heerlijke pizza gegeten bij Mama Iringa. Het was echt een super gezellige dag, deze dag zal ik altijd blijven onthouden. Net zoals de rest van de dagen die ik bij IOP in Tanzania heb mogen doorbrengen. Het afscheid was dan ook erg lastig, maar ik kan wel zeggen dat het een reis is geworden om nooit te vergeten!
Ik vraag me dan ook niet af of ik terug ga, maar wanneer ik terug kan.
Liefs Lynn

Mocht je na het lezen van het blog meer willen weten over het vrijwilligerswerk in Tanzania kijk dan hier.

En hier nog een leuk filmpje van de jongerenreis waar we ook mee naar Tanzania zijn geweest en een combinatie hebben gemaakt van vrijwilligerswerk en reizen.