Ilula Hospital
Het begon allemaal met een welkomstgesprek met Dr. Rite tevens manager van een klein plaatselijk hospital in Ilula. Hierin werd duidelijk waar ik en mijn vriendin Femke voor de aankomende weken werkzaam zullen zijn. Er volgde een rondleiding door het ziekenhuis en al snel observeerde we primitieve omstandigheden. Kamers waar bedden worden gedeeld en zieken op de grond moeten liggen en met elkaar het bed afwisselen is toch ‘’anders’’ dan wij gewend zijn. AL met al een zeer vriendelijk ontvangst en de dag hierna begon het avontuur in het ziekenhuis. Femke ging werken op de delivery room (bevalling’s kamer) en ik op de operatie kamer.

Op de operatiekamer werd ik fijn ontvangen ondanks dat niet alle medewerkers de engelse taal machtig waren. De eerste operatie volgde die zelfde middag een sterilisatie van een vrouw. Ik schrok wel van de opratiekamers. Mijn indruk was een operatiekamer van de jaren 70. Ook hygiëne was ver te zoeken. De patiënt kwam zelf binnen lopen zonder bed en ging op de operatiekamer liggen. Het verdoven ging alleen met wat verdovingsmiddel plaatselijk en al snel werd het mes erin gezet. Gevolg een patiënt met na 10 minuten veel pijn. Ach dan spuiten we wat meer verdoving erbij. Als pijnconsulent i.o. interessant om direct de discussie aan te gaan na de operatie want is het een gebrek aan kennis of gaat het om de kosten?

Tijdens de operatie was het enorm warm en het zweet gutste over mijn voorhoofd zo ook bij de opererende dokter boven de patiënt. Er is geen airco aanwezig. Na 1,5 uur moeizaam durende operatie werd de buikwond van de patiënt dicht gehecht en tot mijn verbazing liep de patiënt met nog veel pijn zo het ziekenhuis uit. De dokter gaf nog aan kijk uit voor hobbels in de dala dala (taxi) dit kan erg druk geven op de buik. Wat een ervaring de eerste operatie. Diezelfde week ging men meer vertrouwen in mijn functioneren krijgen en zo ging ik zelf ook meer doen. Onder andere hechten na circumcissie (besnijdenis jongen) en monitoren als anesthesie medewerker tijdens operaties. De operaties die het meeste voorkwamen waren sectio delivery’s ( spoed keizersnede) hierbij kon ik zorg toepassen aan het geboren kind met als hoogtepunt de navelstreng doorknippen maar ook wegen en monitoren (APGAR score). Tijdens één van de spoed bevallingen was er geen elektriciteit dit komt regelmatig voor en als alternatief werd er boven de grote buikwond met een klein zaklampje van een NOKIA telefoon licht gecreëerd. Hoe hygiënisch is dat boven een open buikwond?

Na mate onze weken vorderde kwamen we steeds meer beperkingen en alternatieve methoden tegen in de negatieve zin helaas. Zo gaan veel pasgeborenen dood omdat er geen voeding via infusie kan worden toegediend en er ook niet alles uit de kast wordt gehaald om een pasgeboren kind te redden. Dode baby’s die te vroeg geboren waren met een lichaamsgewicht van ongeveer 1.7 kg tot 2.5 kg moesten alles zelf doen zonder hulp van voeding,zuurstof of beademing en gingen gewoon dood, terwijl in Nederland deze baby’s met alle benodigdheden er in de meeste gevallen altijd bovenop komen.

Op onze laatste dag werken gingen Femke en ik OPD samen uitvoeren dit betekent outlet patiënt department (patiënten die van buitenaf komen) een soort SEH spreekuur met wonden verzorgen en verwisselen etc. Tussendoor kregen we aangekondigd dat er een emergency langs zou komen. En dat was het een vrouw die kwam binnen met een in doek verwikkelde bloedende hand die totaal was afgebroken van haar hand. Met paniek en angst in de ogen keek ze ons aan en hield ze de hand beet. Ik nam de hand van haar over en een collega wikkelde deze in een strak verband aan haar arm vast. Met een spoedtransport werd ze overgebracht naar Irringa ziekenhuis om verder een amputatie van de hand uit te voeren. We hebben dus al met al veel meegemaakt in het hospital Ilula. Ik omschrijf me periode als een leerzame,improviserende en primitieve kliniek met wel zeer vriendelijke zorgverleners.

Ben je een vrijwilliger die van een sterke uitdaging houdt en kan functioneren in primitieve omstandigheden dan is dit medisch project van Vrijwillig wereldwijd een prachtige uitdaging voor jou!

Groeten,
Jorick Broeke
Tanzania, Oktober 2014