8 juni ben ik naar Tanzania vertrokken om Engels les te geven in Tanzania dat is een opvang voor kinderen waar de betreffende lokale kinderen de mogelijkheid krijgen om Engelse les te krijgen.
Dit was de eerste ‘grote reis’ die ik helemaal alleen zou doen, oorspronkelijk zou ik begin 2020 meewerken op een soortgelijk project in Indonesië maar vanwege Corona kon dit helaas niet door gaan… Gelukkig waren de mensen van Vrijwillig Wereldwijd erg behulpzaam en keken we samen naar een optie om alsnog de reis op een ander moment voort te zetten. Een paar lockdowns en maatregelen verder werd me de optie geboden om in plaats van Indonesië naar Afrika te gaan, dit omdat er in Tanzania geen sprake was van maatregelen. Dit betekende ook dat het grootste gedeelte vrijwilligers actief in de periode dat ik de reis door wilde zetten zich bevond in het prachtige Tanzania.
en voor ik het wist was ik begonnen aan een leven veranderende ervaring.
Ik heb samen met Daan gekeken naar dit alternatief op Indonesië en ik heb toen een realistisch, fijn en uitgebreid beeld gekregen van de opties en verwachtingen. Ik wilde nu ik nog de tijd had (ik was inmiddels al aan mijn studie begonnen) zo snel mogelijk vertrekken en voor ik het wist was ik begonnen aan een leven veranderende ervaring.
Ik landde in Dar Es Salaam, de stad met de grootste airport in Tanzania en werd opgepikt door het contactpersoon van vrijwillig wereldwijd, Vivian.
Ik kwam aan met een andere vrijwilligster waardoor we samen het avontuur aan konden gaan, dit maakte het grote Tanzania al wat minder intimiderend. Beide zijn we in de eerste twee weken op Safari gegaan, ik was hier eerst nogal kritisch over omdat het veel geld kost en ik niet zeker wist of ik dat er uit zou halen. Een extreem mooie natuur, bijzondere loslopende dieren en een enorm leuke safari-groep verder raad ik het iedereen die het geld ervoor heeft 100% aan het ook te doen, voor mij was het tegen verwachtingen in een tijd die ik nooit meer zal vergeten.
Na de safari en een lange busrit vanaf Arusha kwamen we aan in Iringa, een hoog gelegen stadje dat niet is gebouwd op toerisme en dus rijk aan authentieke cultuur. Ik en Maaike (de andere vrijwilligster) werden hartelijk ontvangen door 3 andere vrijwilligers en ‘huisvrouwen’ Beatrice en Filipina. Meteen stonden de vrijwilligers, Beatrice en Filipina klaar om antwoord te geven op onze vragen en het zo aangenaam mogelijk voor ons te maken. Niet zo lang na aankomst konden Maaike en ik beginnen op het project om daar les te geven. Het moment dat we aankwamen werden we overrompeld door de enorm enthousiaste, hartelijke kinderen. We kregen een introductie van het docententeam en een uitleg over de lesstructuur. We konden zo snel mogelijk van start en waren maandag t/m vrijdag iedere ochtend op het project om engels te geven en na de les met de kids activiteiten te ondernemen zoals dans of voetbal. De band die je schept met de klas, de cultuur en het kijkje in het leven van de kinderen werd door mij als enorm bijzonder en leerzaam ervaren.
Naast het project heb je enorm veel vrijheid om Iringa op je eigen tempo en manier te verkennen. In het begin kan het best overweldigend zijn zeker als je nog niet zoveel buiten Europa bent geweest. Als ‘mzungu’ (wit persoon) wordt je bijvoorbeeld wel eens aangestaard wat als afkeurend kan worden ervaren, maar je merkt het moment dat je erop reageert met onder andere mambo (hallo in Swahili) dat er meteen hartelijk op gereageerd wordt.
Kleine tip: als je een ouder iemand tegenkomt is het handiger om met ‘shikamoo’ te begroeten, dit is een beleefdere manier om te begroeten.
Iringa is een stad die naar mijn mening tijd nodig heeft om ontdekt te worden, ik raad dus aan om het project voor een wat langere tijd te doen. Er zijn veel lokale eetplekken, barretjes en bezienswaardigheden die je misschien niet in het eerste oogopzicht zou opmerken. De open en vrolijke houding van de lokale mensen werkt ook aanstekelijk, je zult zien dat je na een beetje geacclimatiseerd te zijn bijna niet meer chagrijnig over straat kunt zonder dat dit verholpen wordt door de hartelijke manier van omgang die de mensen gek genoeg ten alle tijden uitoefenen.
Voor mij was dit heel leerzaam omdat je hierdoor je aanpassingsvermogen en ruimdenkendheid enorm mee bevordert
Ook heel bijzonder waren de continu wisselende groepen van vrijwilligers. Ik zat uiteindelijk iets langer dan anderhalve maand in Iringa en per 1 of 2 weken kwam er een nieuwe groep vrijwilligers die de plaats innam van de andere. Je merkt dat je snel een band schept en (voor mij in ieder geval) veel verschillende mensen ontmoet die je thuis misschien niet per se zou ontmoeten. Voor mij was dit heel leerzaam omdat je hierdoor je aanpassingsvermogen en ruimdenkendheid enorm mee bevordert. Dit zal niet voor iedereen hetzelfde zijn, omdat ik in de periode van de zomervakantie was gegaan betekende dit dat veel vrijwilligers maar voor kortere periode mee konden werken op de projecten. Ik had vernomen dat de kans groter is dat je langer met dezelfde mensen zit als je buiten de vakantieperiodes gaat, in een tussenjaar bijvoorbeeld.
Helaas kwam aan dit avontuur uiteindelijk een einde en ben ik door gegaan naar het befaamde eiland Zanzibar. Ook hier geld dat als je de tijd en het geld heb dat ik het iedereen aanraad om hier heen te gaan. Zanzibar barst van de diverse activiteiten, je kan er heen gaan om een laatste weekje te relaxen, of om er voor een langere periode te integreren. Van enorm mooie fietstochten naar kitesurf lessen naar boottochten, ook hier zal je je niet vervelen.
Uiteindelijk ben ik 3 maanden in Tanzania geweest en ik heb daar herinneringen, vriendschappen en ervaringen op gedaan die ik voor de rest van mijn leven mee zal nemen.
NINAPENDA TANZANIA!!!
Levi, super bedankt voor je inzet en alles wat je gedaan hebt! Groet Daan ;)
Wil jij meer weten over de mogelijkheden in Tanzania? Kijk dan hier https://www.vrijwilligwereldwijd.nl/vrijwilligerswerk-tanzania/