Van vrijwilliger naar contactpersoon.
Vrijdag 29 oktober 2010, een dag om nooit te vergeten, de dag waarop ik voor het eerst in het vliegtuig naar Suriname stapte. En waarop mijn Suriname avontuur eindelijk begon, niet wetende dat dit avontuur nooit zou eindigen.
Al heel lang wilde ik ooit voor langere tijd naar het buitenland toe. Tijdens mijn laatste jaar van de PABO besloot ik dat ik het na mijn opleiding moest doen, anders kwam het er misschien nooit meer van. Ik begon op internet te zoeken en kwam al snel de organisatie Vrijwillig Wereldwijd tegen. Hier zag ik de verschillende projecten en landen die zij aanbieden en Suriname was al snel favoriet bij mij. Omdat ik met mijn diploma op zak vrijwilligerswerk zou gaan doen, wilde ik graag vrijwilligerswerk op een basisschool gaan doen. En dan is dat in het Nederlands toch het makkelijkst. Ik had al een aantal reizen buiten Europa achter de rug en ook Suriname stond op mijn lijstje waar ik ooit naar toe wilde.
Daarnaast biedt Suriname voldoende diversiteit. Ik zou er vrijwilligerswerk gaan doen, maar er was ook voldoende te doen in je vrije tijd.
Toen het vliegtuig ging landen zag je alleen maar broccoli, alle bossen van het binnenland, zo prachtig. En eenmaal uit het vliegtuig viel de warmte als een warme deken om me heen. Na het weekend ging ik kennis maken op de basisschool waar ik vrijwilligerswerk zou gaan doen. Ik ging werken in twee groepen, beide 3e klas (groep 5). Eenmaal begonnen merkte ik grote verschillen met het lesgeven in Nederland. De school had veel minder financiële middelen, dus niet alles was voor handen. Je leert hier uiteraard creatief zijn. Er zaten kinderen in de 3e klas die nog niet goed konden lezen. Al snel heb ik me over hen bekommerd en door mijn werkervaring in Nederland (als onderwijsassistent) wist ik hoe ik dit aan wilde pakken. Echter het materiaal ontbrak. Dus maakte ik zelf letterkaartjes en woordrijtjes die ik de kinderen liet lezen. Al snel merkte ik hoe prettig de kinderen die individuele aandacht vonden. Ze genoten van de aandacht en vonden het prettig dat ik hen verder kon helpen. Ook zaten er kinderen in de klas die net uit Brazilië kwamen en nog geen woord Nederlands spraken. De groepsleerkracht vertelde me dat deze kinderen na schooltijd bijles Nederlands volgden. Echter op school was er weinig tijd/aandacht voor hen. Met deze kinderen oefende ik woordjes en korte zinnetjes. Omdat zij geen Nederlands spraken en ik geen Portugees deed ik dit aan de hand van plaatjes en tekeningetjes.
Ik vond het prettig dat ik zo mijn bijdrage kon leveren, de kinderen vooruit zag gaan en bovenal dat de kinderen er van genoten.
Naast mijn vrijwilligerswerk deed ik ook regelmatig tripjes naar het binnenland. En wat ben ik van het binnenland gaan houden. Het is er prachtig en heel rustgevend. Zeker een aanrader als je naar Suriname komt. Trek hier dan ook voldoende tijd voor uit. Je kunt tripjes in de weekenden doen of na je vrijwilligerswerk nog wat langer blijven.
En wat ik nooit had verwacht gebeurde, ik werd niet alleen verliefd op het land, maar ook op mijn huidige man.
Eind februari vloog ik terug naar Nederland, wetende dat ik snel weer terug zou komen naar Suriname. Na een korte vakantie in mei, solliciteerde ik bij een Nederlandse particuliere basisschool in Paramaribo en ik werd aangenomen! In september 2011 vertrok ik weer naar Suriname, dit keer om er te gaan wonen.
Ondertussen woon ik hier alweer bijna vier jaar en heb het nog steeds prima naar mijn zin hier. Ik werk nog steeds op dezelfde basisschool, mijn man en ik zijn ondertussen getrouwd en hebben helemaal zelf ons eigen huis gebouwd.
In februari 2015 nam Vrijwillig Wereldwijd contact met mij op. Ze waren op zoek naar een nieuw contactpersoon en of ik interesse had. Ik ken immers de Nederlandse en de Surinaamse cultuur en ik ken het land. Ik was meteen enthousiast. Het is leuk om het nu vanaf de andere kant te bekijken en ik heb mijn eigen ervaring als vrijwilliger. Tevens is het te combineren met mijn werk op school.
Samen met Rita ben ik verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in Suriname. Rita regelt de projecten en de huisvesting en ik begeleid de vrijwilligers.
In mei kwam de eerste vrijwilliger aan die wij zouden gaan begeleiden. En het bevalt me erg goed. Omdat ik zelf vrijwilliger ben geweest weet ik hoe het is als je hier aan komt en in een andere cultuur gaat werken. Want ja we spreken hier ook Nederlands, maar verder zijn er toch wel echte grote verschillen in de cultuur. Wekelijks bezoek ik de vrijwilliger(s) en hebben we gesprekken hoe het tot nu toe bevalt. Ik vind het belangrijk om er echt te zijn voor de vrijwilligers. Ze zijn immers ver weg van huis, vaak ook alleen, en dan is een luisterend oor erg belangrijk. Ook als het even tegen zit, omdat het project anders is dan verwacht, of er is heimwee, vind ik het belangrijk om er te zijn. Ik wil namelijk dat vrijwilligers met net zo veel plezier terug kunnen kijken op hun avontuur in Suriname als ik dat doe. Ik heb namelijk een onvergetelijke tijd gehad toen ik hier vrijwilligerswerk deed en hoop dat anderen dat ook zullen hebben.
Hopelijk tot in Suriname!!
Wil je meer weten over vrijwilligerswerk in Suriname
Kijk dan hier https://www.vrijwilligwereldwijd.nl/vrijwilligerswerk-suriname/