Hoi lezers,
waar zal ik eens beginnen? Vrijwilligerswerk doen in Vietnam, wat houdt dit in? Wat heb je hiervoor nodig? Kan ik dat wel?
Ik zal eerst eens iets vertellen over mijzelf. Ik ben Kelly Geeraets en ben 29 geworden tijdens het doen van vrijwilligerswerk in Vietnam. Ik heb SPH (sociaal pedagogische hulpverlening) gestudeerd en werk al meer dan 5 jaar in de (gesloten) jeugdzorg. Samen met mijn vriend woon ik in een klein dorpje in Limburg. Al een aantal jaren dacht ik na over het doen van vrijwilligerswerk. Steeds vaker ging ik het erover hebben met vrienden en familie tot een goede vriendin aangaf dat ze hier ook interesse in had. Samen zijn we wat rond gaan kijken en uiteindelijk uitgekomen bij Vrijwillig Wereldwijd.
Vrijwillig Wereldwijd is een organisatie die vrijwilligerswerk aanbiedt over de hele wereld. Omdat wij eerst nog aan het twijfelen waren waar we precies heen wilden, kwam dit erg goed uit. We hebben contact gezocht en konden kiezen of we langs kwamen op kantoor of dat we een skype-gesprek wilden. Omdat wij het beide fijn vinden om in het echt met iemand te praten, hebben we ervoor gekozen om naar het kantoor te gaan. Hier werd uitleg gegeven over de plekken die ons interessant leken en we konden alle vragen stellen die we hadden. De weg terug nog wat overlegd en toen was de keuze gemaakt: We gaan naar Vietnam! Alles hiervoor in werking gezet, Vrijwillig Wereldwijd levert allemaal spullen aan waaraan je moet denken, en vrij geregeld op het werk. Omdat mijn vriendin maximaal 6 weken vrij kreeg op het werk, hebben we ervoor gekozen om 4 weken vrijwilligerswerk te gaan doen en daarna nog 2 weken door Vietnam te reizen.
Toen was het eindelijk zover: Het was oktober 2016 en we mochten vertrekken. Eerst een lange vlucht, toen 1 nachtje in Ho Chi Minh City om bij te komen en toen met een fijne bus richting Can Tho. Can Tho is de plaats waar we 4 weken vrijwilligerswerk hebben gedaan. De dag van aankomst hebben we met Phuong, de aanwezige contactpersoon, een hapje gegeten en ergens wat gedronken en ons schema voor die week gekregen. Iedere week kregen we een ‘nieuw’ schema waar de projecten voor die week op stonden. Iedere zondag en maandag hadden we vrij om de toerist uit te hangen. Ik zal hieronder de projecten beschrijven die wij gedaan hebben en mijn ervaringen hierbij:
Blind People:
Dit project heet de Blind People omdat je de blinde en slechtziende mensen Engelse les geeft. Deze mensen zijn masseurs en leren graag Engels omdat er ook vaker toeristen langs komen voor een massage. Wij hadden dit project iedere woensdagochtend en hadden gelukkig een Vietnamese meid mee die goed Engels sprak en ons kon ondersteunen. Zij was/is de vaste factor van deze lessen en neemt de vrijwilligers mee hierheen. We hebben gewerkt uit een boek en soms gewoon gesprekjes geoefend zoals die gaan wanneer er klanten komen voor een massage. Het is mooi om te zien hoe gedreven sommigen hierin zijn en ook hun telefoon gebruiken om dingen op te nemen zodat ze de rest van de week ook nog kunnen oefenen. Ze zijn erg dankbaar dat er telkens vrijwilligers komen om met hen Engels te oefenen.
City Orphanage:
Dit is het project waar wij als vrijwilligers de meeste tijd hebben doorgebracht. Per week word je hier 2 tot 3x op ingedeeld voor 3 uurtjes in de middagen. Het is een wees/opvanghuis dat is onderverdeeld in 4 groepen.
Groep 1: de kinderen, Groep 2: de volwassen vrouwen
Groep 3: de Baby’s, Groep 4: de volwassen mannen
Dit is, naar mijn mening, ook het project waar je het meeste moet wennen en waar je vele indrukken gaat opdoen. Vooral in het begin zal het best even schrikken zijn. Bij de eerste groep gingen we altijd spelen met de kinderen en hiervoor namen we speelgoed mee. Dit speelgoed bevindt zich in het vrijwilligershuis waar je verblijft. We hebben geleerd dat het belangrijk is dit goed te structuren en de verschillende dingen waarmee ze kunnen spelen, bijvoorbeeld blokken, tekenen, ballen etc. uit elkaar te houden. Ze vinden verschillende dingen leuk. Sommigen houden van Engels leren, sommigen van zingen en dansen, sommigen van tekenen en anderen weer van het spelen met blokken. We waren hier meestal met zijn drieën, dus zo konden we onze aandacht goed verdelen. Daarna gingen we door naar groep 2, de volwassen vrouwen. Vele van hen kunnen alleen maar liggen de hele dag. Hier hielpen we met het geven van eten, wat ze liggend krijgen, en het spelen met een bal met 2 vrouwen die wat beter te been waren. Dan door naar de baby’s. Dit was meestal het rustmoment en het knuffelmoment. Hier mochten we helpen met voeden, met spelen en met knuffelen. De baby’s zijn heel lief en houden van de aandacht. Dan door naar de laatste groep, de volwassen mannen. Deze groep was het heftigst naar mijn mening. Velen konden ook alleen maar liggen en anderen waren heel druk. We hebben aardig gezocht naar dingen die we met hen konden doen. Dingen zoals het overgooien met een bal viel wel in de smaak. Dan was onze dag meestal voorbij en stapten we op het fietsje richting het vrijwilligershuis.
Physical therapie:
Een keer per week mochten we fysiotherapie gaan geven bij de City Orphanage. Er was een fysiotherapeute die ons alles uitlegde en wij mochten het dan doen bij de baby’s. Dit was erg leuk. We namen dan een matje, een grote bal en een groot ovaal kussen mee waarop verschillende oefeningen gedaan werden. De fysiotherapeute was heel enthousiast. Ze sprak geen woord Engels maar met handen en voeten en haar enthousiasme kwamen we er wel.
Charity Class 1:
Dit was een klasje van Vietnamese kinderen die erg arm zijn en die via/bij de nonnen in een klas les krijgen. We gingen twee keer per week hierheen. Gelukkig was hier dezelfde Vietnamese meid bij aanwezig als bij de Blind People. Veel van deze kinderen kunnen namelijk maar een aantal woorden Vietnamees en het wordt erg moeilijk lesgeven als ze niet begrijpen wat we bedoelen. Via een boek hebben we Engelse les gegeven en hierbij hebben we zelf dingen bedacht om het leuker te maken. Zo hebben we een aantal keer een filmpje laten zien over de lesstof, een spelletje gedaan zoals galgje of de lesstof verwerkt in een dansje/oefeningen. Ook zijn we een keer na de les met een aantal van hen een drankje gaan doen; dit vinden ze erg leuk.
Charity at Hospital of traditional medicine:
Dit was een ziekenhuis dat werkt op homeopathische basis. Dit was een erg interessant en leuk project, vooral omdat je zo dicht bij de echte Vietnamese bevolking komt. Helaas hebben we dit project maar twee keer gedaan. De eerste week stond het nog niet op onze planning en de derde week viel ik van de trap dus moesten we precies op het moment van dit project richting het ziekenhuis omdat ik een gekneusde enkel had voor foto’s. Het project vindt plaats in de ochtend en je helpt hier bij het maken van het eten, het uitdelen van het eten aan de patiënten en het halen van nieuwe producten op de markt om deze vervolgens weer schoon te maken en te schillen. De mensen kunnen amper een woord Engels maar proberen met handen en voeten toch veel contact te maken. Het is mooi om te zien hoeveel eten deze mensen krijgen op de markt. Je gaat naar de markt met grote juten zakken (net Sinterklaas ;)) en deze worden gratis gevuld door de marktkooplui. Je gaat met een hele aanhangwagen terug richting het ziekenhuis en hier ga je op een minikrukje op de grond alle gewassen schoonmaken en schillen/snijden. Als je aankomt bij het project, tussendoor en aan het einde ‘moet’/mag je eten en je krijgt continu zoete thee aangeboden/bijgeschonken. Ze willen dat het je aan niets ontbreekt. Ik vond het heerlijk om al het eten hier te proberen en mee te bereiden/uit te delen en te leren over de manier van dingen voorbereiden/koken.
Thien An:
Hier zijn we maar een keer geweest en heb ik dus niet echt een goed beeld van kunnen vormen. Het was een weeshuis waar we heen gingen om Engelse les te geven. De eerste helft gaven we Engelse les en de andere helft hebben we gespeeld met de kinderen. Via andere vrijwilligers in het huis heb ik begrepen dat hier meerdere klasjes zijn met kinderen van verschillende leeftijden. Er is groot verschil tussen de leeftijden en de stof die ze al beheersen. Hier werk je ook uit een boek en in het vrijwilligershuis liggen meerdere klappers met stof die je kunt gebruiken voor je Engelse les.
Dit waren de projecten die wij gehad hebben. Naar mijn mening heb je geen specifieke opleiding nodig om vrijwilligerswerk te doen. Iedereen kan het als je sociaal aangelegen bent en openstaat voor nieuwe/andere dingen en je vooroordelen achterwege wil/kan laten. Er zijn zoveel verschillende projecten en de dingen die ik hierboven heb beschreven zijn maar een heel klein onderdeel hiervan. Deze blog heb ik ongeveer 1 maand na terugkomst geschreven. Tijdens het doen van vrijwilligerswerk (en mijn 2 weken reizen) heb ik ook iedere dag een blog bij gehouden. Je mening vervormt natuurlijk altijd een beetje na verloop van tijd, dus vond je deze blog interessant en wil je graag meer weten hoe ik iedere dag heb ervaren? Ga dan naar: http://kelliey8.waarbenjij.nu/
Heel erg bedankt voor het lezen en hopelijk, als je ervoor kiest om ook vrijwilligerswerk te gaan doen, ga je heel veel plezier beleven en een goede ervaring opdoen voor de toekomst!