Ik heb twee maanden stage gelopen in Can Tho, Vietnam via Vrijwillig Wereldwijd in 2018. De studie die ik doe is HBO Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Ik heb een super tijd gehad! Ik heb er ook erg veel van geleerd, in mijn persoonlijke ontwikkeling en mijn professionele ontwikkeling.
Er zijn verschillende projecten waaraan ik heb deelgenomen: City Orphanage (dit project doet iedereen standaard 1 of 2 keer per week), Charity Class, Nhip Cau Adults, Nhip Cau kids, Thien An en Charity at Hospital of Traditional Medicine.
City Orphanage is een weeshuis in de stad waar 4 groepen mensen leven: de kinderen (voornamelijk jongens tussen de 8 en 15 jaar), volwassen mannen met een fysieke en verstandelijke beperking, vrouwen met een fysieke en verstandelijke beperking en de laatste groep zijn baby’s en peuters. Dit project is vaak 1 of 2 keer in de week, 3 uurtjes. De eerste keer op dit project kan heftig zijn, omdat sommige mensen misvormd zijn door bijvoorbeeld Agent Orange. Ook kan de omgang met mensen met een beperking wennen zijn als je het nog nooit eerder hebt gedaan. Sommige mannen en vrouwen komen enthousiast op je af en willen graag met je spelen, anderen blijven meer op de achtergrond. Ik vond het zelf heel waardevol om ook aandacht te schenken aan de mensen die er niet om vragen, al kan het lastig zijn contact met hen te maken. Ik heb een gitaar gekocht en heb hiermee elke week gespeeld bij City Orphanage. Ik kreeg hierdoor ook contact met een aantal mannen en vrouwen die normaal niet om aandacht vragen. Het is echt gaaf om te zien wat muziek met mensen kan doen!
Verder zijn de projecten waarbij je les geeft aan kinderen ook erg leuk. Ik moest zelf even uitvinden hoe ik überhaupt les moest geven, want ja dat leer je niet bij de studie Maatschappelijk Werk. Maar met een beetje creativiteit kom je een heel eind. Kinderen tussen de 7 en 12 jaar (Nhip Cau Kids en één van de twee groepen bij Thien An) vinden het leuk om spelenderwijs te leren. We (ik en andere vrijwilligers) hebben bijvoorbeeld zelf memorie spelletjes gemaakt met de onderwerpen: Body Parts (knee, elbow, eye, nose etc.), fruit en dieren. We hebben gewoon tekeningetjes gemaakt en blaadjes met de woorden er op. Ook fruit bingo is leuk (ligt in de kast), domino met dieren en ga zo maar door. Ook liedjes zoals het alfabet liedje, head-shoulders-knees and toes en een liedje over maanden van het jaar vielen in de smaak. En herhaling is helemaal niet erg, maar juist noodzakelijk! Dan pas leren de kinderen iets.
Bij Charity Class zijn twee groepen, ik gaf les aan de wat oudere groep (12 tot 17 jaar). Deze puberleeftijd vraagt een iets andere insteek. Maar ook het lesgeven hier vond ik erg leuk. Het kan lastig zijn om goede lessen te bedenken omdat het niveau binnen de groep vaak erg verschilt. Soms bedachten we zelf opdrachten en schreven we deze op het bord, soms printten we stencils uit in de stad. Aan het einde van de lees deden we vaak een klassikaal spelletje zoals wordsnake, Pictionary of “Who am I” met dieren (sticky note met dier op voorhoofd plakken en dan raden).
Verder is Charity at Hospital of Traditional Medicine gewoon een heel leuk project. Elke week is er een andere groep Boeddhisten in de open keuken van het ziekenhuis. Zij bereiden vegetarisch eten, waarbij de vrijwilligers de dampende witte rijst in de bakjes scheppen voor de ziekenhuis patiënten en ook voor arme mensen die eten komen halen. Daarna ga je vaak naar de markt, achter op de scooter of zittend op de groente kar, om groenten te halen wat zij gratis krijgen op de markt. Daarna help je bijvoorbeeld mee met groenten snijden, of geef je Engelse les aan Mr. Tam (hoofdmonnik) of anderen boeddhisten. En niet te vergeten, je krijgt zelf ook altijd heerlijk vegetarisch eten aangeboden (het is wel ’s ochtends al rijst met allerlei soorten tofu en groenten, dus een echt Vietnamees ontbijt!).
Bij de Nhip Cau adults groep waren er 4 leerlingen toen ik er was, dit is Engelse les geven aan volwassenen. Erg leuke, lieve mensen die gemotiveerd zijn om Engels te leren. Het was wel fijn dit project samen met een andere vrijwilliger te doen, omdat het niveau erg verschillend was, wij konden ons opsplitsen.
De kinderen van mensen uit de Nhip Cau leefgemeenschap krijgen les bij Nhip Cau kids.
Het leven in het vrijwilligershuis was gezellig met andere mensen. Het was fijn dat er meiden in het huis zaten toen ik aankwam, zij konden mij de verschillende projecten laten zien. Ik heb hierdoor een voorbeeld gehad over hoe zij lesgaven en met de kinderen omgingen, dat was prettig.
Tip: als je alleen gaat informeer van te voren of er ook andere vrijwilligers zijn, anders kom je misschien aan in een leeg huis. Verder zijn Phuong en Miss Hahn zeer behulpzaam, zij staan altijd voor je klaar als er iets aan de hand is. Ik moest bijvoorbeeld naar de dokter vanwege oorontsteking, Phuong stond dezelfde middag nog voor de deur om met mij heen te gaan! Ook vind Miss Hahn het altijd gezellig om samen te eten, karaoke te doen of je de stad te laten zien.
De stad Can Tho heeft 1,3 miljoen inwoners en ligt aan een zijtak van de rivier de Mekong Delta. In het gebied waar het vrijwilligershuis staat zijn weinig toeristen, aan de rivier zijn wel veel hotels. Het is een stad met veel eettentjes, lekkere koffie en fruit shakes, de foodmarket en nightmarket zijn ook een aanrader. Qua uitgaan heeft de stad niet veel te bieden. Niet te missen als je besluit naar Can Tho te komen is een tripje naar de floating market en varen door de prachtige natuur en zijtakken van de Mekong Delta.
Als je denkt: “Dit spreekt me aan”, zou ik de knoop doorhakken en het gewoon doen. Ik heb er geen spijt van gehad!
Roxy Ory
Wil je meer weten over vrijwilligerswerk in Vietnam? Kijk dan hier: https://www.vrijwilligwereldwijd.nl/vrijwilligerswerk-vietnam/