Vaak kunnen mensen in derdewereldlanden wat hulp gebruiken, maar hebben ze daar niet altijd de middelen of mogelijkheden voor. Om dan daarheen te gaan en die mensen te helpen gewoon door daar te zijn en je best te doen, is voornamelijk de reden dat ik graag vrijwilligerswerk wilde doen. Het kunnen bezoeken van een totaal ander land met een hele andere cultuur hoort daar natuurlijk ook bij.
Op 22 juli 2015 was het dan eindelijk zover: ik ging eindelijk naar Port-Elizabeth in Zuid-Afrika om daar voor een maand met verwaarloosde en verstoten kinderen te gaan werken.
Na een lange dag reizen kwam ik aan op het vliegveld van Port-Elizabeth. Het eerste wat me opviel was dat er zoveel mensen naar me keken, omdat ik overduidelijk niet uit Zuid-Afrika zelf kwam. Gelukkig wende ik hier heel snel aan. Echter heeft het wel een tijdje geduurd voordat ik mijn draai had gevonden. Ik vond het vooral heel lastig om afhankelijk te zijn van anderen. Dit kwam omdat ik als blanke vrouw zijnde daar niet alleen over straat mocht vanwege de veiligheid. Onveilig heb ik me echter gelukkig nooit gevoeld!
Ik had ervoor gekozen om bij twee zogenaamde ‘Safe houses’ te gaan werken: Zanethemba en Mihlali. Op maandag en dinsdag werkte ik van 9u-14u bij Zanethemba en op woensdag en donderdag bij Mihlali. Bij beide Safe houses werden er kinderen tussen de 0 en 9 jaar opgevangen, die door de maatschappelijk werkster bij hun ouders weggehaald waren, omdat ze niet goed verzorgd werden of omdat het daar niet veilig voor ze was. Deze kinderen kwamen dan in de Safe houses terecht waar ze bleven totdat er een definitieve oplossing was gevonden, zoals adoptie, een pleeggezin of terug naar de ouders met extra hulp van de overheid.
Mijn taak was om met die kinderen te spelen en leerzame spelletjes te doen, zoals leren tellen en kleuren en vormen benoemen. Daarnaast hielp ik daar ook mee met de verdere dagelijkse bezigheden, zoals de kinderen te eten geven en opruimen/schoonmaken.
Voor mij was het vooral heel interessant om het verschil tussen beide Safe houses te zien: Zanethemba wordt gerund door vrouwen uit Zuid-Afrika en Mihlali door een Iers echtpaar. Beide hadden een hele andere aanpak qua omgang met de kinderen.
Naast dat het werk in de Safe houses veel voldoening gaf, heb ik daar ook veel geleerd. Zo leerde ik hoe ik het beste kon communiceren met de kinderen, hoe ik fysiotherapieoefeningen bij de baby’s met een motorische achterstond moest doen, maar natuurlijk ook hoe een gewone dag er daar uit ziet en hoeveel mensen kunnen bereiken als ze iets vol passie en liefde doen.
Zelf werd ik flexibeler en zelfstandiger. Ook waardeerde ik meer wat we in Nederland allemaal hebben en hoe vanzelfsprekend we dat allemaal vinden, zoals elektriciteit, een mooi huis, goede kleren en schoenen en centrale verwarming.
Voor alle toekomstige vrijwilligers: ga zeker vrijwilligerswerk doen! Het is iets wat je je altijd bij zal blijven en mensen waarderen je hulp heel erg. Laat alles gewoon over je heen komen en geniet er vooral heel veel van!
Vrijwillig Wereldwijd heeft er voor gezorgd, dat ik vol vertrouwen naar Zuid-Afrika ging. Ze hebben veel ervaring met het werken met vrijwilligers en het doen van vrijwilligerswerk en weten dan ook al jouw vragen te beantwoorden en je gerust te stellen.
Linde Hoosemans
Leeftijd: 20 jaar
Opleiding/ Werk: Tweedejaars geneeskundestudent