Vrijwilligerswerk in Ethiopië: Een onvergetelijke periode!
Selam! Dehina nesh?
Ethiopië is een prachtig en interessant land en daar mocht ik een halfjaar gaan studeren als onderdeel van mijn studie in Groningen. Er zijn vele bestemmingen waaruit je kunt kiezen, maar ook vele studenten die naar dezelfde landen willen gaan. Dus na een spannende periode van afwachten (wanneer krijg ik nou eindelijk dat mailtje?!!) kreeg ik het bijzondere nieuws dat ik naar Ethiopië mocht!
Ethiopië is een bijzonder en veelzijdig land in de Sub-Sahara van Afrika. Het wordt ook wel de ‘cradle of mankind’ genoemd, denk maar aan de vondst van Lucy, en kent vele tradities en culturen. Daarnaast is het ook één van de weinige Afrikaanse landen die nooit gekoloniseerd is geweest! De nationale taal is Amhaars, maar er zijn ongeveer 200 verschillende lokale talen en 80 verschillende nationaliteiten. Amhaars is trouwens niet heel moeilijk te leren, met een paar woordjes kom je al snel op weg.
Ik wilde niet slechts studeren in Ethiopië, maar het nog specialer en leerzamer maken. Ik was dus op zoek naar een eerlijke vrijwilligersorganisatie bij wie ik voor een periode aan de slag kon. Zo kwam ik bij Vrijwillig Wereldwijd terecht en hebben zij mij in contact gebracht met Stephanie om zo te kunnen helpen op een lokaal schooltje in Ethiopië.
Dinsdagnacht kwam ik in Addis Ababa aan, waar Dawit mij stond op te wachten en naar een hotel bracht. Na een paar dagen in Addis te hebben rondgestruind, was het tijd om verder af te reizen met Stephanie en Dawit, op weg naar Nazreth. Nazreth is een kleine stad op zo’n twee uur rijden van Addis Ababa. Daar liggen ook de twee lokale scholen.
Bij aankomst in Nazareth was het eerst tijd voor een traditionele lunch met Injera en Shiro. Injera is een soort grijze pannenkoek gemaakt van Tef, die ze hier bij bijna elke maaltijd eten. Het traditionele eten is niet alleen heel erg gezond (organisch en vrijwel glutenvrij), het is ook no eens overheerlijk. Het is natuurlijk even wennen om met je handen te eten, maar dat leer je snel genoeg!
Na de lunch bracht Stephanie mij naar het eerste schooltje, waar ik kennis maakte met de leerkrachten en kon zien hoe ze daar te werk gingen. Het schooltje ligt zowat naast het huis van Stephanie en Dawit, wat ook mijn huis zou zijn voor de komende periode, dus het was heel makkelijk bereikbaar. Het tweede schooltje ligt echter ver weg en is vanuit het huis alleen bereikbaar met de schoolbus. De schoolbus had helaas tijdens mijn verblijf technische problemen, dus ik kon jammer genoeg niet het andere schooltje bezoeken.
De tijd vloog voorbij en het was alweer bijna tijd voor avondeten. Stephanie en Dawit vertrokken weer naar Addis Ababa, om daar te werken om zo de kosten voor de schooltjes in Nazreth te kunnen dekken. Ik bleef zeker niet alleen in het huis achter, er was altijd iemand thuis die mij kon helpen met vragen en die overheerlijke gerechten voor me kookte!
Tijdens het weekend kon ik zwemmen in één van de zwembaden van de nabijgelegen hotels, of kon ik tot rust komen in een heerlijk tuin-terras. Als je iets langer de tijd hebt dan ik, dan kun je ook meer van prachtige omgeving zien. Ook ’s avonds hoefde ik me zeker niet te vervelen, er is altijd wel iets te doen. Zo kun je naar een traditionele dansvoorstelling gaan, of gewoon een paar biertjes drinken in een bar. Je leert meer mensen kennen en het is altijd gezellig!
Na het weekend werd het al snel tijd voor het echte werk, op naar het schooltje en aan de slag! Voordat de school begon waren de kinderen aan het spelen op de glijbaan of de schommels. Ook zongen ze liedjes en renden ze vrolijk achter elkaar aan. Heel erg leuk om mee te doen en om te zien! Vlak voordat de klas begon gingen ze allemaal in een rijtje staan om het volkslied te zingen en vervolgens was het tijd voor de lessen. Elke ochtend keek ik bij welke klas ik het beste kon helpen, dus wanneer er bijvoorbeeld Engels op het programma stond. Het is ontzettend leuk om te zien hoe de kinderen vooruitgaan in hun Engels en hoe goed sommige al zijn. En tijdens de pauzes vonden ze het heel erg leuk om te zingen en te spelen! Er zijn twee pauzes op een dag, de eerste begint om 10 uur voor ontbijt. De tweede pauze is om twaalf uur, waarbij de kinderen kunnen lunchen en vervolgens gaan slapen. Om twee uur ’s middags zullen de lessen weer beginnen. Tijdens de lunchpauze kon ik even naar huis om te lunchen en heel even bij te komen van al het vrolijke gegil, om daarna weer op tijd bij de volgende les aanwezig te zijn. Lesgeven geeft enorm veel voldoening, de kinderen zijn ontzettend lief en willen heel graag leren. Het is heel goed om te zien dat er zulke organisaties zijn als de Ethiopian School for the Poor, waarbij ook de kansarme kinderen de mogelijkheid krijgen om zich verder te ontwikkelen.
Al met al was het vrijwilligerswerk in Ethiopië een onvergetelijke ervaring! Juist in Ethiopië gaan veel kinderen niet naar school omdat ze het zich niet kunnen veroorloven, dus des te meer vrijwilligers er nodig zijn om scholen zoals deze in stand te houden! In Ethiopië zijn de mensen gastvrij, zorgzaam en heel erg vriendelijk. Het is een hechte samenleving waarbij je nooit het gevoel zal hebben dat je alleen bent. Mocht je erover nadenken om vrijwilligerswerk te doen bij Vrijwillig Wereldwijd, dan kan ik je zeker aanraden om naar Ethiopië af te reizen! Je zult er hoe dan ook geen spijt van krijgen!
Ciao!
Manouck